English
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης στεγάζεται σε δύο κτίρια το Παλαιό και το Νέο. Στο Παλαιό κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης ξετυλίγεται η ιστορία της Λέσβου από την Τελική Νεολιθική περίοδο ως την ύστερη Ρωμαιοκρατία. Χτίστηκε το 1912 από την οικογένεια Βουρνάζου σε ρυθμό εκλεκτικιστικό για να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία. Στον πρώτο όροφο του αρχοντικού φιλοξενούνται εκθέματα της Τελικής Νεολιθικής εποχής (σπήλαιο Αγ. Βαρθολομαίου) καθώς και της εποχής του Χαλκού (Θερμή). Στο δεύτερο όροφο φιλοξενούνται, με χρονολογική σειρά, αντικείμενα του 10ου αι. π.χ. ως τον 4ο αι. μ.Χ. Στο υποστατικό παρουσιάζονται τα μοναδικά αιολικά κιονόκρανα καθώς και επιγραφές. Τέλος στην αυλή τοποθετήθηκαν τα βαριά γλυπτά και τα αρχιτεκτονικά μέλη σημαντικών κτιρίων ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων της Μυτιλήνης. Εξέχουσα θέση στη μόνιμη έκθεση κατέχουν τα ευρήματα από τις ανασκαφές του οικιστικού συστήματος της εποχής του Χαλκού, στη θέση Θερμή. Πρόκειται για πήλινα σκεύη, λίθινα, μετάλλινα και οστέινα εργαλεία, όπλα, υφαντικά βάρη και σφονδύλια καθώς και ειδώλια.
Το Νέο κτίριο κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις τελευταίες μουσειολογικές αντιλήψεις. Οι εργασίες κατασκευής του ολοκληρώθηκαν το 1995. Με την έκθεση στο νέο κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης εκτυλίσσεται η καθημερινή θρησκευτική, οικονομική και πολιτική ζωή του 3ου αι. π.Χ ως και τον 4ο αι. μ.Χ. Στους τρεις συνεχόμενους χώρους του ισογείου τοποθετήθηκαν ψηφιδωτά δάπεδα ρωμαϊκών επαύλεων, ενώ στο ημιυπόγειο τοποθετήθηκαν δείγματα γλυπτικής της Λέσβου (ανάγλυφα, πορτραίτα, ολόγλυφα). Στις αίθουσες της περιοδικής έκθεσης, φιλοξενούνται εκθέματα που αναφέρονται σε ρωμαϊκά συμπόσια. Εξέχουσα θέση στη μόνιμη έκθεση κατέχουν τα ψηφιδωτά δάπεδα ρωμαϊκής έπαυλης του 3ου αι. μ.Χ, με το συμβατικό όνομα “Οικία Μενάνδρου”, η οποία αποτελούσε έδρα σωματείου ανθρώπων του θεάτρου. Στο νέο κτήριο πραγματοποιούνται εκπαιδευτικές δραστηριότητες, που απευθύνονται σε μαθητές Δημοτικών σχολείων και Γυμνασίων, εκθέσεις ζωγραφικής, διαλέξεις και σεμινάρια.
Το 1965 ο Teriade το δώρισε στο Δήμο της Μυτιλήνης μαζί με 86 πίνακες του Θεόφιλου, από την ιδιωτική του συλλογή, και από τότε λειτουργεί ως Δημοτικό Μουσείο. Αποτελείται από τέσσερις συνεχόμενες αίθουσες, μέσα στις οποίες υπάρχουν 86 ζωγραφικοί πίνακες του Θεόφιλου. Τα θέματα των πινάκων είναι παρμένα από την Ιστορία, Μυθολογία, Λαογραφία. Αναπαριστά επίσης σκηνές από την καθημερινή ζωή, ενδυμασίες, τοπία κ.ά.
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 08:30-14:30 (Σαββατοκύριακα + Αργίες κλειστό)
To Μουσείο – Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη Τεριάντ, βρίσκεται στη Βαρειά. Εκεί στεγάζεται σε μόνιμη βάση η έκθεση με τίτλο “Τιμή στον Teriade”, που οργανώθηκε το Μάιο του 1973, στο Grand Palais του Παρισιού, από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
Για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία σε ζωγράφους, όπως ο Matisse, ο Picasso, o Chagall, όχι απλά να εικονογραφήσουν βιβλία, αλλά να δημιουργήσουν έργο εικαστικό, με φορέα το βιβλίο.
Στο Μουσείο εκτίθενται επίσης έργα των: Baudin, Bores, Chagall, Giacometti, Gromaire, Laurence, Lecorbusier, Leger, Matisse, Miro, Picasso, καθώς και των: Βακιρτζή Γιώργου, Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, Καλλιγιάννη Μανώλη, Κανέλλη Ορέστη, Μαρούδα Καλιρόης, Ρόρρη Γιώργου, Τσαρούχη Γιάννη.
Tο Μουσείο άνοιξε τις αίθουσές του στο κοινό τον Αύγουστο του 1979. Ο Στρατής Ελευθεριάδης-Teriade (1889-1983) υπήρξε εμπνευσμένος εκδότης. Από τη “συνεργασία” του με τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα γεννήθηκαν τα λεγόμενα Μεγάλα Βιβλία, που είναι τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου.
Link: www.museumteriade.gr
To Eκκλησιαστικό Bυζαντινό Mουσείο της Mυτιλήνης στεγάζει μία από τις πιο αξιόλογες συλλογές του Βυζαντινού πολιτισμού και αποτελεί ένα θεσμό με περιεχόμενο και ποιότητα στον τομέα του πολιτισμού. Η ιστορία του Μουσείου δεν ανατρέχει σε μακρινό παρελθόν. Η η λειτουργία του Μουσείου άρχισε το1978 σε ιδιόκτητο χώρο, στο κέντρο της πόλης, απέναντι ακριβώς από την είσοδο του ναού του Αγίου Θεράποντα.
Από τα έργα της Χριστιανικής τέχνης που υπάρχουν στο Μουσείο, ξεχωριστή θέση κατέχει η συλλογή των φορητών εικόνων, οι οποίες καλύπτουν χρονική περίοδο μεγαλύτερη των επτά εκατονταετιών, με τις παλαιότερες να ανάγονται στον 13ο αιώνα. Εκτός από την κύρια συλλογή των εικόνων, υπάρχουν συλλογές που αποτελούνται από άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα, όπως ξυλόγλυπτα βημόθυρα, άμφια, χειρόγραφα, ιερά σκεύη, δημιουργήματα της εκκλησιαστικής μικροτεχνίας κ.ά.
Link: www.ebmm.gr/museum.php
Το Ψηφιακό Μουσείο «Γεώργιος Ιακωβίδης», στα Χύδηρα της Λέσβου, γενέτειρα του ζωγράφου, είναι το πρώτο εξ ολοκλήρου Ψηφιακό Μουσείο Τέχνης στην Ελλάδα ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Ιδρύματος “Ν. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Διαμορφωμένο σύμφωνα με ειδική μουσειολογική μελέτη βασισμένη στις νέες τεχνολογίες, αναδεικνύει πιστά τη ζωή και το έργο του καταξιωμένου Έλληνα ζωγράφου μέσα από μια ποικιλία ηλεκτρονικών συστημάτων ψηφιακής προβολής και διάδρασης. Τα έργα που παρουσιάζονται στο μουσείο είναι όλα ψηφιακές αναπαραγωγές. Μέσα από θεματικές ενότητες και με τη χρήση διάφορων τεχνασμάτων, όπως ο μεγεθυντικός φακός, η απομόνωση στοιχείων του πίνακα κατά την ανάλυσή του, η σύγκριση με άλλα έργα είτε του ίδιου του Ιακωβίδη είτε των δασκάλων του, καθώς και με τον συνδυασμό αφήγησης και γραφικών το Ψηφιακό Μουσείο «ζωντανεύει» τα έργα κάνοντάς τα πιο οικεία στον επισκέπτη. Στόχος του είναι να λειτουργεί ως τόπος συνάντησης της Τεχνολογίας με την Τέχνη προσφέροντας στον επισκέπτη κάθε ηλικίας μιαν εικαστική εμπειρία με σκοπό την απόλαυση και τη γνώση.
Link: www.jakobides-digital-museum.gr
Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου (ΜΒΕΛ), στην Αγία Παρασκευή Λέσβου, δημιουργήθηκε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), το οποίο έχει και την ευθύνη για τη λειτουργία του. Στεγάζεται στο χώρο του παλαιού κοινοτικού ελαιοτριβείου, που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Αγίας Παρασκευής. Το ΜΒΕΛ ανήκει στο δίκτυο θεματικών τεχνολογικών μουσείων του Π.Ι.Ο.Π. και αποτελεί λογική συνέχεια του Μουσείου της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη.
Το συγκρότημα της Αγίας Παρασκευής αναδεικνύεται σε “μουσείο του εαυτού του”, με αποκατάσταση των αρχιτεκτονικών και μηχανολογικών στοιχείων στην ιστορική τους μορφή. O σωζόμενος ιστορικός εξοπλισμός, που έχει αποκατασταθεί, αναδεικνύεται υποδειγματικά, μέσω της “επιδεικτικής” λειτουργίας του και της πλαισίωσής του με ψηφιακές παραγωγές. Παρουσιάζεται η εξέλιξη των μηχανημάτων, με έμφαση στις αλλαγές που επέφερε η εισαγωγή της μηχανικής κίνησης στην ελαιοπαραγωγή. Στο κυρίως κτήριο, δίνεται έμφαση στα τρία βασικά στάδια της διαδικασίας παραγωγής ελαιολάδου (σύνθλιψη του καρπού, συμπίεση του ελαιοπολτού, διαχωρισμός του λαδιού από το νερό) και γίνεται αναφορά στη συμπληρωματική λειτουργία του αλευρόμυλου. Οι παλαιές αποθήκες ελαιοκάρπου λειτουργούν ως συμπληρωματικές εκθετικές μονάδες, που προβάλλουν το ανθρώπινο στοιχείο. Το Μουσείο επιδιώκει να προβάλει τη βιομηχανική κληρονομιά, τόσο στον τομέα της ελαιουργίας όσο και στο ευρύτερο πεδίο της τεχνολογίας, αλλά και να την εντάξει στα αρχιτεκτονικά, κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενά της. Υπάρχει επίσης αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, κυλικείο, καθώς και μικρό υπαίθριο αμφιθέατρο.
Link: www.piop.gr/el/diktuo-mouseiwn/Mouseio-Biomixanikis-Eleourgias
Το Ελαιοτριβείο – Μουσείο Βρανά βρίσκεται στον οικισμό Παπάδο, στον κόλπο της Γέρας, περί τα 20 χλμ από την πόλη της Μυτιλήνης. Ανήκει στην πολιτιστική αστική μη κερδοσκοπική «Εταιρεία Αρχιπέλαγος», η οποία το δημιούργησε και το διαχειρίζεται. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα ελαιοτριβεία της Λέσβου, το οποίο ανήκε στην οικογένεια του Οδυσσέα Ελύτη. Μετά τα έργα αποκατάστασης λειτουργεί ως μουσείο από το καλοκαίρι του 2009, οπότε εγκαινιάστηκε. Το γεγονός ότι τα κυριότερα μηχανήματά του – πετρελαιομηχανή, ελαιόμυλος και πιεστήριο – έχουν τη δυνατότητα να τεθούν σε πλήρη λειτουργία και να «ζωντανέψουν» πραγματικά το εργοστάσιο, αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν το συγκεκριμένο μουσείο-μνημείο μοναδικό.
Οι μόνιμες συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν την έκθεση εικαστικών έργων, από δεκατρείς σύγχρονους δημιουργούς, εμπνευσμένων από το παλιό λιοτρίβι, την έκθεση που είναι αφιερωμένη στον Οδυσσεά Ελύτη, στην οποία καταδεικνύεται η βαθιά σχέση του ποιητή με τη Λέσβο και τέλος το αρχείο του ελαιοτριβείου Βρανά.
Το Μουσείο-Ελαιοτριβείο Βρανά διαθέτει άρτιες υποδομές για τη φιλοξενία διαφόρων εκδηλώσεων, όπως συναυλίες, κινηματογραφικές προβολές, περιοδικές εκθέσεις, συνέδρια κ.α. Με την πρακτική αυτή, που εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, και με την οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά και νέους σε τακτική βάση, το Μουσείο εξελίσσεται σε ζωντανό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας
Link: http://vranasmuseum.gr
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου βρίσκεται στο Σίγρι, στο κέντρο της προστατευόμενης περιοχής του Απολιθωμένου Δάσους. Σκοπός του είναι η μελέτη, έρευνα, ανάδειξη, έκθεση, συντήρηση και φύλαξη του απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου αποτελεί ένα παράθυρο στην ιστορία και την εξέλιξη της λεκάνης του Αιγαίου τα τελευταία 20.000.000 χρόνια.
Το Μουσείο συνεργάζεται με το Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO, το Δίκτυο Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων, με επιστημονικούς φορείς, Μουσεία, Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διαθέτει την απαραίτητη υποδομή για τη μελέτη και έρευνα του Απολιθωμένου Δάσους, με πλήρως εξοπλισμένα ερευνητικά εργαστήρια. Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν καταγραφή και χαρτογράφηση του Απολιθωμένου Δάσους, ερευνητικές δράσεις, ανασκαφικά προγράμματα, εκτεταμένο πρόγραμμα συντήρησης απολιθωμάτων, δράσεις προστασίας, ανάδειξης και διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής του Απολιθωμένου Δάσους, οργάνωσης περιοδικών εκθέσεων για το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου στην Ελλάδα και το εξωτερικό και εκδόσεων. Παράλληλα αποτελεί δυναμικό μοχλό πολιτιστικής, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της περιοχής, καθώς στις εγκαταστάσεις του πραγματοποιούνται κάθε χρόνο διεθνή επιστημονικά συνέδρια, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, επιστημονικές συναντήσεις, διαλέξεις. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει δοθεί στην υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Link: www.lesvosmuseum.gr
Η Συλλογή Φυσικής Ιστορίας Βρίσας περιλαμβάνει παλαιοντολογικά ευρήματα , μεταξύ αυτών απολιθώματα σπονδυλωτών και ασπόνδυλων που έζησαν στην περιοχή πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια, καθώς και δείγματα ορυκτών, πετρωμάτων και μεταλλευμάτων της Λέσβου. Ανάμεσα στα ευρήματα ξεχωρίζουν οστά από ρινόκερους, καμήλες, αντιλόπες, γαζέλες, ελέφαντες και καύκαλα χελωνών που φτάνουν σε μήκος τα 2,5 μέτρα. Το εντυπωσιακότερο από τα ευρήματα είναι μια οικογένειας υπερμεγεθών πιθήκων, του γένους Paradolipithecus, των νεωτέρων εκπροσώπων που έχουν βρεθεί στην Ευρώπη.
Η Λαογραφική Συλλογή Αμπελικού δημιουργήθηκε το 1995. Αποτελείται από τρία τμήματα (σε αντίστοιχες αίθουσες): λαογραφικό, εκκλησιαστικό και ρητινοσυλλογής. Στόχος της είναι η ανεύρεση, διάσωση και προβολή των τεκμηρίων της ιστορίας και της λαϊκής παράδοσης μέσα από αντικείμενα που αφορούν τον υλικό βίο (λαϊκά επαγγέλματα), εκκλησιαστικά αντικείμενα, παλαιές παραδοσιακές στολές. Πέρα από την παρουσίαση της λαϊκής παράδοσης, επιθυμία και στόχος των τοπικών παραγόντων είναι το συγκεκριμένο Μουσείο να αποτελέσει πόλο έλξης των επισκεπτών με σκοπό να προβληθεί η ιστορική εξέλιξη της κοινότητας του Αμπελικού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, να πραγματοποιηθεί μελέτη και να αξιοποιηθεί η συλλογή των εργαλείων και λοιπών εξαρτημάτων των ρητινοσυλλεκτών, η οποία είναι και η μοναδική στον Ελλαδικό χώρο, σε συνάρτηση με τις προσπάθειες αναβίωσης της επαγγελματικής δραστηριότητας των ρητινοσυλλεκτών και της επανασύστασης του δασικού συνεταιρισμού Αμπελικού καθώς και τη μετεξέλιξή του σε δασικό συνεταιρισμό Λέσβου και να συγκεντρωθούν όλο και περισσότερες πληροφορίες για τα παραδοσιακά επαγγέλματα (π.χ. κουρέας, μαραγκός, κηροπλάστες, ξυλογλυπτική) που χάνονται κατά την διάρκεια του χρόνου.
Link: www.ampeliko.gr
Πηγή: http://ampeliko.gr/index.php/istoria/23-to-mouseio-mas
Η Αρχαιολογική Συλλογή Ερεσού στεγάζεται σε ένα λιθόκτιστο κτίριο στην Σκάλα Ερεσού. Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες: α) θρησκεία και λατρεία (αναθηματικά ανάγλυφα και ολόγλυφα έργα) β) ταφικά έθιμα (επιτύμβιες στήλες, πήλινη σαρκοφάγος, κτερίσματα) και γ) καθημερινή ζωή. Στον ημιυπαίθριο χώρο εκτίθενται ευμεγέθη αρχιτεκτονικά μέλη, αναθηματικά ανάγλυφα και βωμοί ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Στο προαύλιο χώρο εκτίθενται σαρκοφάγοι, βάθρα, επιγραφές και ολόγλυφα έργα.
Πηγή: http://odysseus.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=18301 – (Συντάκτης: Π. Πόλης)
Το Αρχοντικό Βαρελτζήδαινας βρίσκεται στην Πέτρα και είναι ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα αρχοντικά της Λέσβου του τέλους του 18ου – αρχών του 19ου αιώνα. Η αρχιτεκτονική του ακολουθεί την διαδεδομένη τυπική διάταξη των αρχοντικών κατοικιών, που χτίζονταν συνήθως στο κέντρο αγροτικών κτημάτων, κλεισμένων με περίβολο. Το κτήριο είναι διώροφο και η εσωτερική διαμόρφωση των χώρων ανταποκρινόταν απόλυτα στις καθημερινές ανάγκες και στον τρόπο ζωής των κατοίκων. Το ισόγειο είχε κυρίως αποθηκευτική χρήση, ενώ η κατεξοχήν ζωή της οικογένειας, καθημερινή και επίσημη, εκτυλισσόταν στον όροφο.
Στο αρχοντικό της Βαρελτζήδαινας έχουμε μια κλασική αίσθηση, με την ελεγχόμενη συμμετρία και ισορροπημένη δομή στην αρχιτεκτονική και στη διακόσμηση. Η πολυτέλεια επιτυγχάνεται με πολύ λιτά μέσα, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Αποτελεί σημαντικό δείγμα της αστικής αρχιτεκτονικής της όψιμης Οθωμανικής περιόδου της Λέσβου, ιδιαίτερα χαρακτηριστικό για την οργάνωση της κάτοψης, του θεματικού διακόσμου, του λειτουργικού τυπικού και των κατασκευαστικών λεπτομερειών.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυτιλήνης στεγάζεται σε ένα παλιό τριώροφο αρχοντικό (του Xαλίμ Mπέη), στην περιοχή της Eπάνω Σκάλας. Διαθέτει μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων ζωγραφικής, η οποία δωρήθηκε στο Δήμο από τον Γιώργο Σίμο – Πετρή (σημαντικό τεχνοκριτικό της χώρας και προσωπικό φίλο των μεγαλύτερων Eλλήνων ζωγράφων) και την αδελφή του, Έλλη Σίμου. Φιλοξενεί έργα μεγάλων ζωγράφων και χαρακτών Ελλήνων και ξένων όπως του Μόραλη, του Φασιανού, του Τσαρούχη, του Πικάσο, του Ματίς, καθώς και μια αξιόλογη συλλογή από έργα Λέσβιων ζωγράφων, όπως του Γ. Πέρρου, του I. Mουτζουρέλλη, του Στρ. Aθηναίου, της K. Mεσσηνέζη, της M. Kαλλιπολίτου, του Δημ. Kαραπιπέρη, κ.α.
Τηλέφωνο: +30 22510 48002
Είσοδος: ελεύθερη
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή: 08:30 -15:00 & 18:00-21:00, Κυριακή 10:00-14:00
Η Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας στεγάζεται σε διατηρητέο οίκημα του 19ου αιώνα, στο κέντρο του οικισμού του Μολύβου. Αρχικά το κτίριο έγινε γνωστό ως «Μουσείο Εφταλιώτη», αφού προοριζόταν να στεγάσει τα χειρόγραφα του Αργύρη Εφταλιώτη που θα έφερνε ο Γιώργος Βαλέττας από το Παρίσι. Για αυτόν το λόγο, ο γλύπτης Απάρτης φιλοτέχνησε την προτομή του Εφταλιώτη που βρίσκεται στην αυλή του κτιρίου. Εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1981 με 77 έργα που δωρίσθηκαν είτε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες είτε από συλλέκτες έργων τέχνης. Σήμερα η πινακοθήκη λειτουργεί διατηρώντας μια συλλογή που αριθμεί πάνω από διακόσια έργα Ελλήνων και ξένων σύγχρονων καλλιτεχνών και η οποία διαρκώς αυξάνεται. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται επίσης, σύγχρονες εικαστικές εγκαταστάσεις και βίντεο-ντοκυμαντέρ με στιγμιότυπα από την ιστορία του τόπου.
Τηλέφωνο: +30 22530 71323
Είσοδος:
Ώρες λειτουργίας:
Πηγή: http://mithimnagallery.blogspot.gr
Το Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922 εδρεύει στη Σκάλα Λουτρών και στεγάζεται στο παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού. Δημιουργήθηκε με τη συνδρομή και τις προσπάθειες του Συλλόγου Μικρασιατών της Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι», στην προσπάθεια διατήρησης της ιστορικής μνήμης και διάσωσης των τελευταίων «θησαυρών» της Μ. Ασίας στη Λέσβο. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί για τη Μικρά Ασία από τον πρώτο ελληνικό αποικισμό και την εξέλιξη των περιοχών όπου εγκαταστάθηκαν Έλληνες μέχρι και το 1922, καθώς και για την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα. Ακόμη, μέσα από τη συλλογή του μουσείου, η οποία διαρκώς μεγαλώνει από προσφορές και περιλαμβάνει 500 περίπου εκθέματα, μπορεί κανείς να γνωρίσει μικρές προσωπικές ιστορίες και να διακρίνει την τέχνη και τις συνήθειες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Επίσης, λειτουργεί εξειδικευμένη βιβλιοθήκη που συνεχώς εμπλουτίζεται με καινούρια βιβλία είτε από δωρεές είτε από αγορές του Συλλόγου.
Το Μουσείο Σαπωνοποιίας βρίσκεται στο Πλωμάρι και στεγάζεται στο «Πολύκεντρο» του Πλωμαρίου, πρώην σαπωνοποιείο Πούλια. Στους χώρους του εκτίθενται εργαλεία παρασκευής του σαπουνιού, ετικέτες από διάφορες μάρκες, περιτυλίγματα, καζάνια, καθώς και αντικείμενα των ιδιοκτητών του παλιού εργοστασίου.
Τηλέφωνο: +30 22520 32200, 31446
Είσοδος: ελεύθερη
Το Μουσείο Ούζου Βαρβαγιάννη βρίσκεται στο γραφικό Πλωμάρι. Δίπλα στα σύγχρονα, ιδιόκτητα αποστακτήρια της Ποτοποιίας Βαρβαγιάννη βρίσκεται το Μουσείο του Ούζου της οικογένειας Βαρβαγιάννη. Στο μουσείο εκτίθενται τα πρώτα εργαλεία που χρησίμευαν για την εμφιάλωση και την επικόλληση της διάσημης Μπλε ετικέτας και το πρώτο καζάνι που κατασκευάστηκε το 1858 στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο δοκιμάστηκαν μυστικά αιώνων και τεχνικές για να γεννηθούν οι συνταγές της οικογένειας Βαρβαγιάννη.
Τηλέφωνο: +30 22520 32741, 22520 33300
Είσοδος: ελεύθερη
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 09:00 – 16:00 (1 Απριλίου – 15 Οκτωβρίου), Δευτέρα – Παρασκευή 10:00-14:00 (16 Οκτωβρίου – 31 Μαρτίου), Σάββατο – Κυριακή και Εορτές, κατόπιν συνεννόησης
Link: www.barbayanni-ouzo.com
Πηγή: www.barbayanni-ouzo.com/ouzo-museum-lesvos-gr.html
Επίσης στο Πλωμάρι μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο Ούζου Ισιδώρου Αρβανίτη. Εκεί μπορείτε να μάθετε για την ιστορία του ούζου, να ξεναγηθείτε στο αποστακτήριο του Ούζου Πλωμαρίου της οικογένειας Ισιδώρου Αρβανίτη, που βρίσκεται σε έναν υπέροχο ελαιώνα, να παρακολουθήσετε τη διαδικασία απόσταξης, εμφιάλωσης και συσκευασίας καθώς και να θαυμάσετε τη συλλογή μουσειακών αντικειμένων .
Τηλέφωνο: +30 22520 31450
Είσοδος: €2, ελεύθερη κάτω των 18
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Σάββατο 10:00 – 15:00 (Μάϊος- Οκτώβριος), Τετάρτη-Παρασκευή 10:00 – 15:00(Νοέμβριος – Απρίλιος)
Link: www.theworldofouzo.gr
Πηγή: www.theworldofouzo.gr/el/ouzo-plomari/ouzo-museum.php
Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε λαογραφικά μουσεία σε πολλά χωριά και οικισμούς του νησιού όπως στον Πολιχνίτο, τη Βατούσα, το Πλωμάρι, τον Παππάδο, την Αγιάσο, τη Μυτιλήνη, όπου οι αξιόλογες συλλογές τους θα σας μυήσουν στην παράδοση, την λαϊκή τέχνη και την καθημερινότητα των κατοίκων της Λέσβου των περασμένων αιώνων.
