Σαν ασημοπράσινο πλατανόφυλλο στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, που τόσο λάτρευε, φαντάστηκε ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης τη Λέσβο, νησί από το οποίο καταγόταν. Το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, χαρακτηρισμένο ως Γεωπάρκο από την UNESCO, καλύπτεται από χιλιάδες στρέμματα ελαιώνων και απέραντα πευκοδάση, που του δίνουν το χαρακτηριστικό του χρώμα.

Η Λέσβος ανήκει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου Πελάγους. Με έκταση 1.636 τ.χλμ. και ακτογραμμή 370 χλμ. έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους (απογραφή 2011) και απέχει 188 ν.μ. από τον Πειραιά, 218 ν.μ. από την Θεσσαλονίκη και 55 ν.μ. από την Χίο.

Πρωτεύουσα του νησιού καθώς και του Νομού Λέσβου είναι η Μυτιλήνη, κτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού. Σύγχρονη πόλη, διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο, με πληθυσμό 29.656 κατοίκων (απογραφή 2011). Η Μυτιλήνη είναι διοικητικό κέντρο, έδρα της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Στο νησί υπάρχουν δυο Κόλποι -της Γέρας και της Καλλονής – και μια πληθώρα όρμων και ακρωτηρίων. Οι πιο σημαντικές πεδιάδες, είναι της Καλλονής, Ιππείου, Περάματος και Ερεσού. Τα κυριότερα βουνά είναι ο Λεπέτυμνος, ο Όλυμπος και το Ψηλοκούδουνο. Υπάρχουν χείμαρροι, που διαρρέουν τις πεδινές εκτάσεις, όπως ο Τσικνιάς, ο Τσιχλιώτας, ο Μυλοπόταμος ο Σεδούντας και ο Αλμυροπόταμος. Τα ανατολικά και κεντρικά τμήματα είναι κατάφυτα από ελαιώνες, πεύκα, έλατα, πλατάνια, καστανιές, οξιές και βελανιδιές. Γενικά η χλωρίδα και πανίδα της Λέσβου είναι πλούσια.

Από κλιματολογική άποψη η Λέσβος έχει ήπιο, μεσογειακό κλίμα, με πολύ μεγάλη ηλιοφάνεια καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Η τοπική οικονομία στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή και συγκεκριμένα στην ελαιοκαλλιέργεια, με την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδου, καθώς και στην κτηνοτροφία και αλιεία. Ανεπτυγμένος είναι ο κλάδος της ποτοποιίας με την παρασκευή του ούζου, ενώ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ασχολείται επαγγελματικά με τον τουρισμό.